Etik tüketim kavramı özellikle sürdürülebilirlik, yenilenebilir enerji vb. kavramlarının yoğun şekilde tartışıldığı Batı ülkelerinde son dönemde ön plana çıkan kavramlardan biridir. Etik tüketim / etik tüketme kavramı; ürün satın alma tercihlerinde, satın alınması planlanan ürünün etik bir biçimde üretilip üretilmediğini göz önünde bulundurulmasını ifade etmektedir.
Etik tüketiciler satın alacakları ürünün çevreye, insanlara, hayvanlara ve diğer unsurlara daha az zarar vermesini beklemektedir. Yurtdışında “fair trade” olarak da ifade edilen bu kavram, tüketimde gelecek nesilleri düşünen ve dünyanın kaynaklarını sürdürülebilir bir şekilde kullanmayı hedefleyen tüketim şeklidir.
Etik tüketim ürünleri diğer ürünlerle karşılaştırıldığında daha yüksek fiyata sahip oldukları görülmektedir. Örneğin, organik içeriğe sahip ürünlerin eşdeğer diğer ürünlere kıyasla daha pahalı olduğu günlük market alışverişlerinde kolayca görülmektedir. Bu sebeple etik tüketimin sadece belirli bir gelir gruba sahip tüketicilerin tam anlamıyla erişebileceği bir tüketim şekli olduğuna yönelik bazı tartışmalar bulunmaktadır.
Etik tüketiciler “gördüğün bütün ürünleri al” ya da “tüketim çılgınlığı” gibi anlayışlara karşıdır. Etik tüketiciler doğayı ve tüm varlıkların haklarını ve sağlıklarını koruyarak tüketim gerçekleştirmeye özen göstermektedirler.
Etik tüketimin yaygınlaşmasında firmalara da büyük görevler düşmektedir. Firmalar özellikle üretim aşamasında doğayı ve tüm canlıları koruyucu anlayışları benimsemelilerdir. Günümüzde gelişen üretim teknolojileri sayesinde bu anlayışları üretim hattında uygulamak mümkündür. Firmaların salt kar odaklılık yerine sürdürebilirliği de önemsemesi pazarda etik ürün olarak nitelendirilebilecek ürünlerin sayısının artmasını sağlar. Etik ürünlerin sayısının artmasının, etik tüketime erişimi kolaylaştıracağı ve bu felsefenin yaygınlaştıracağı söylenebilir. Ayrıca, yasa yapıcıların da bu konuda çalışma yürütmesinin etik tüketimi yaygınlaştıracağı ve firmaları bağlayıcı unsurların arttıracağı söylenebilir.
